در معاملات در معنای عام کلمه(مطلق اعمال توصّلی که قصد قربت لازم ندارند.) و اصول جاری و حاکم بر آن

در معاملات در معنای عام کلمه(مطلق اعمال توصّلی که قصد قربت لازم ندارند.) ؛اگر کسی شک در حلیّت و حرمت کاری داشت و اصل اباحه و حلیّت جاری کرد،یا شک در وجوب داشت و اصل برائت جاری کرد، بعد هم معلوم شد که واقعاً حلال شد که واقعاً حلال و واجب نبوده است، و عملی را مه انجام داده است خلاف واقع نیست ،چنین معامله ای محکوم به صحّت است و اگر خلاف واقع درآمد و نقص داشت و فاقد جزء یا شرطی بود و... باطل و مفسد است.