بحث سندی احادیث لاضرر

فخرالدین مدعی شده است که این روایات متواتر و یقین آور هستند و جای کمترین تردیدی نیست.(ایضاح الفوائد)
مرحوم آخوند در توضیح این سخن می فرماید: تواتر لفظی که ندارند، زیرا تعبیر روایات مختلف است و چنان نیست که لفظ واحدی به تواتر از پیامبر و امام علیه السلام نقل شده است. تواتر معنوی هم ندارند زیرا هرکدام در موردی و به مناسبتی وارد شده و مربوط به قصه های مختلف است،البته این سخن قابل مناقشه است زیرا در تواتر معنوی بیش از این معتبر نیست که معنای واحد تواتر باشد و اخبار و الفاظ گوناگون یا تضمّنی و یا التزامی بر آن دلالت کنند و در این جا چنین است و از تمام اخبار،نفی ضرر استفاده می شود و مفاد همه آنها این است.) ولی تواتر اجمالی دارند، به این معنا که احتمال کذب و خطا و عدم صدور این همه روایات فراوان صفر است و ما یقین داریم که لااقلّ یکی از این ها صادر شده است و چنین نیست که تمام آنها غیر صادر باشند. مرحوم آخوند انصاف داده است و این قسم از تواتر را  می پذیرد و ادّعای چنین تواتری را گزاف نمی داند.
افزون بر این،مشهور هم به این اخبار عمل کرده و طبق آنها فتوی داده اند و دلیل دیگری بر کمال وثوق و اطمینان به آنهاست؛و تازه این ها در فرضی بود که سند تمام این ها ضعیف و غیر قابل قبول باشد.ولی تواتر اجمالی و شهرت عملی ،آن را جبران می کند؛چه رسد به این که در میان این ها روایات موثقّه نیز داریم که یکی از آن ها موثقّه زراره بود. درنتیجه از لحاظ سندی اشکالی نیست و مسلماً این روایات حجیّت و اعتبار دارند.